Oğlum dün gece uyuduktan bir saat sonra ağlayarak uyandı. Koşarak odasına gittim. Yatağına oturdum (abi yatağına geçtik birkaç ay önce) ve kucağıma aldım. Gözleri kapalıydı. Biraz kucağımda tutup yerine yatırdım. Alt kata indim. Bir baktım, eteğimin büyük bir bölümü ıslak!
Hemen babasıyla birlikte yukarı çıktık. Malzemeleri hazırladık. Yatağı ıslak değildi, büyük ihtimalle benim kucağımdayken çiş yaptı. Akşam yemeğinde karpuz vermek pek akıllıca değildi sanırım. Belden aşağısını o uyurken değiştirdik. Üzerini örttük ve odasından çıktık.
Gece yarısını geçiyordu, uyandı. Bu kez kendindeydi. Yanında yatmamı istedi. Burnu akıyordu, tıkalıydı birkaç gündür. Ateşi yoktu neyse ki. Yanına uzandım. Öyle çok uykum vardı ve o öyle çok kıpırdandı ki bir süre sonra ben gidiyorum sen uyumuyorsan dedim. İtiraz etti, mızmızlandı. Odasından çıktım. Birkaç dakika sonra beni çağırdı, babası gitti. Kıyameti kopardı. İçli içli ağladı anne gelsin diye. Babası susturdu, yatağa geldi; ama içini çekmesini hala duyuyorduk. Yazık, hasta dedim, yatağımıza alalım bu gece... Çok sevindi, kucağıma alınca. Yatağa geldik, ortamızda kendine yer buldu. Uyudu demek isterdim; ama uyumadı. Bir o yana bir bu yana. Bir yanağımı eller, bir tekmeler. Belki bir saatten fazla debelendi durdu. Tabii bende uyku kalmadı.
Bebekliğini hatırladım. Yanımıza alırdık, uyuyalım hepimiz diye. Malesef daha kötü olurdu. Üçümüz de uyuyamazdık! 6 aylıkken, 1 yaşında neyse 2'sinde de oydu. Bir türlü uykuya dalamadı. Birkaç kez çıkıştım, sonra kimbilir kaçtı daldık uykuya. Hava 5 gibi aydınlanmaya başladığında kıpırdanmaları başladı. Sonunda 7:30'da kalkıp yataktan aşağı indi. (Normalde 6:00 - 6:30 arası kalkar)
Neyse ki burnu tıkalı, sümükleri aka aka oradan oraya koşturmaya başladı. Benden çok enerjisi vardı gene de! :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder