Uyanır uyanmaz gözlerini açıp, 'Anne, kalk kek yapalım, kalk anne' dedi. Zaten uyumamış olan ben, o ise gözleri mahmur koşar adım aşağıya indik. Oğlum bu pasta dedim, o hala kek demekte ısrar etti. Önüne bisküvileri yığdım, 'Al bunları tabağın içine kır' dedim. 'Anne bi tane yiyim mi?' dedi, ye dedim tabii ki. Arkamı dönüp süt ve diğer malzemeleri ayarlıyordum. Baktım tabakta henüz kırılmış bisküvi yok. Hepsini yiyor. Başladım ben kırmaya. Sonuncusuna gelince 'Anne bu benim olsun' dedi. Ucundan ısırık alıp gerisini içine attı. Neyse zaten biz yiyeceğiz sonuçta!
Üzerine yağı ve sütü döktüm; hala aklı fikri kırık bisküvilerde. 'Anne şunu ben aliim mi?' diyor arada kalan iri parçaları gösterip. Kakaoyu da döküp başladım karıştırmaya. Sonra onun eline verdim kaşığı, o da karıştırdı bir iki. Ben de stretch film kesiyorum o arada. 'Aa kahve bu kahve' dedi. (Biz kahve içerken o da isteyince babası kahve diye süte biraz kakao döküyordu onu hatırladı tadından) Baktım kaşık kaşık yiyor içinden. Elinden kaşığı kaptım. Cevizleri de atıp son bir kez karıştırıp döktüm film üzerine. Baktım kedi gibi yalanıyor, zaten suratı bisküvi ve kakao olmuş. Bir kaşık kadar bırakıp 'Al, tabağı da sen sıyır' dedim. Çok sevindi. Babası kılıklı :)
Ben işimi bitirince onları buzluğa koymama karşı çıktı, yiyeceğiz sanıyordu heralde. Tabağın kenarlarını iyice sıyırıp kaşığı ona verdim, yedi. Sonra tertemiz olmuş tabağa bakıp, 'Anne bi daha al tabaktan, bana ver sonra kaşığı' dedi. Zavallım...
Bugün yemeden yattı. Gerçi bir porsiyondan çoğunu yemiştir ben yaparken. Anneannesine de 'Ben uyandım, anne kek yapalım dedim, kek yaptık, pişirdik' diye anlatıyor. Bire bin katmak olsa gerek :)
Resim: http://www.flickr.com/photos/morydd/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder