7 Ocak 2016 Perşembe

13 Aylık Becerikli

13. ayında Türkiye'deydik. Pıtır pıtır yürümeye başladı. Tam gaz masa etrafında dönüyor.

Mama sandalyesinin basamaklarına tırmanıp suluğunu alıyor.

Abisinin taburesine tırmanıp masaya çıkmış bir gün, babası gösterdi. Hemen tabureyi kaldırdık oradan.

Kendi başına çatal ve kaşık tutup ağzına götürebiliyor epeydir.

Sanıyorum ki bana 'Memi' diyor, ya da herşeye öyle diyor.

Bilinçli olarak ise, meme, dede, au (su), dıgıdıgı (gıdıklamak) söyledikleri.

Herşeyi anlıyor, giyinmeyi, bıcı bıcıyı, yemeği, abisini, babasını, gezmeyi vs.

Hala deli gibi dans ediyor, bazen çamaşır makinesi bip sesinde bile!

Genelde neşeli ve yapamayınca yapana dek uğraşan bir tipitip oldu. Fakat, son birkaç olayda yapamayınca sinirlenip, öfkeden zıpladığına şahit oldum.

Elinden sevdiği birşeyi alınınca, örneğin ekmek parçası, kendini yerlere atıp bas bas ağlıyor hem de gözyaşlarıyla!

Çok meraklı. Açıkta birşey görmesin!

Çok sevecen. Gelip sarılıyor. Kafasını omzuma yaslıyor.

Gece uykuları güzel, sabah 5-6'ya dek deliksiz uyuyor. 11 gibi biberonla süt veriyorum uyku arasında.

Yemesi de iyi, abisine göre. Porsiyonları aynı neredeyse.

Ne yazık ki şimdiden çikolata, dondurma, yeşil çay, kahve gibi şeylerin de tadına baktı. İkinci çocuk bu konuda da rahat büyüyormuş...

Bayıldığı en ilginç şey, somon füme!

Eti, sebzeye tercih ediyor. Brokoli ve domates sevdikleri...

Legoları bir başına takıp çıkarabiliyor epeydir. Birşeyleri birşeylerin içine koyuyor ve çekmece dağıtmaya bayılıyor.

Bazen eline bir kitap alıp sırtüstü yatıyor.

Arada bir uykulara, özellikle de öğleden sonrakilere itiraz ediyor. Abisi de evde olunca hiç uyumak istemiyor.

Sarılınca bize huzur veriyor.

Gıdıklanmayı, mıncıklanmayı, öpülmeyi çok seviyor.

Biz de onu çok seviyoruz... İyi ki doğurmuşum diyorum her geçen gün...

Artık bebekliği bitiyor ve toddler oluyor. Fikirleri, tercihleri olan bizden biri artık o da...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder