13 Kasım 2014 Perşembe

40. Haftamız

Doldu!

Hem ne çabuk geçti şu 9 ay diyorum, hem de şu son haftalar bir türlü bitmiyor, bebişimize kavuşamıyoruz diye dertleniyorum. Kızımız da oğlumuzun izinde gidiyor... Dua edelim de 2 haftayı bulmasın gelmesi :)

Geceleri 4-6 arası kasık ve bel ağrıları olsa da, vajinaya saplanan bıçak darbeleri olsa da, aşırı baskı bulunsa da, şimdilik kayda değer - ciddi - sürekli birşey yok.

Tüm ailenin gözü kulağı bizde. Oğlumsa artık bebek ne zaman geliyor diye sormayı bıraktı. Ümidi kesti çocuk :) Kendisi de böyleydi halbuki...

Kızlar vaktinde doğar, ikinci bebekler zamanında gelir mitini sevgili vücudum yerle bir etti. Bakalım bu kez ne kadar bekleyeceğiz?

9 Kasım 2014 Pazar

Oğlumuz Oldu 40 Aylık...

Birinin karnımdaki 40 haftası, öbürünün bu hayatta 40 ayı doluyor bu haftasonu.

Merakla ve sevgiyle kardeşini bekliyor oğlum. Göbeğime her tosladığında öpüyor. Artık 'Ne zaman doğacak?' demiyor. Belki geç kalacağını o da biliyor?

Sevgili Oğlum,
Öyle tatlı, anlayışlı, sevgi dolu bir çocuksun ki... Bazen seni nasıl yetiştirdiğimizi hayretle izliyoruz babanla. Bizim sayemizde mi öylesin yoksa içinden mi geliyor bilmiyoruz...
Kreşindeki tüm çocukların gözbebeğisin, tüm ablaların da! Hatta diğer çocukların, bebeklerin velileri dahi seni çok seviyorlar. Bizimle tesadüfen tanıştıklarında seni anlatıyorlar. Seninle gurur duyuyoruz. Umarım bu kibarlığın, ablalara 'No, thank you!', 'Yes, please!' demen hep kalıcı olur hayatında. Umarım kurduğumuz bu denge bozulmaz kardeşin doğunca.
Elbette bazen sinir krizleri geçiriyorsun. Özellikle işler istediğin gibi gitmediğinde... Hangimiz öyle değil miyiz ki aslına bakarsan? Sevinçlerini, mutluluklarını büyük yaşadığın için mutsuzluklarını da büyük yaşıyorsun. O zaman üzülüyoruz, bazen sinirleniyoruz, kızıyoruz sana. Belki biz de hatalıyız; ama seninle birlikte yeni şeyler öğreniyoruz. 
Herkese herşeyi anlatma dönemindesin. Kardeşinin isminden, haftasonu ne yediğimize, nereye gittiğimize, kimin geleceğine/gideceğine dair evde olan biteni kreşte de anlatıyormuşsun. Çenen hala düşük, tıpkı 1 yaşından beri olduğu gibi...
Yemekle aran hala pek yok. Hatta ben masaya çağırmasam, acıktım bile dediğin yok. Ancak 14kg civarında, 94cm boyundasın. Her değişik şeyi yemiyorsun; ama garip şeyler de seviyorsun. Kestane, nar, ayva, greyfurt, lahana-karnabahar-kabak-fasülye gibi haşlanmış sebzeler. Et ve tavuk ile aran hep bozuk. Onlar sofrada olunca yemekte genelde arıza oluyor, malesef. Hala peynir (pizza, tost, yumurta içinde hariç) domates ve normal yoğurt yemiyorsun.
Bazen benimle zıplayıp atlamak istiyorsun. Göbeğim elverdiğince yapmaya çalışsam da, genelde sana cevabım kardeşin doğsun, ondan sonra ... diye oluyor. Yerlerde güreşiyoruz hala 39. haftamda, ya da manzara dediğin yatağına çıkabiliyorum. Okula gitmediğin zamanlar tüm vaktimi doya doya senle geçirmeye çalışıyorum. Biliyorum ki, bir daha asla ikimiz olamayacağız. Son 3.5 senedeki gibi yani. Bazen üzülsem de, kardeşini - göbeğimi ne kadar sevdiğini, öptüğünü, onunla ilgili hikayeler anlatmamı istediğini görünce kardeş fikriyle senin için çok iyi yaptığımızı düşünüyorum. Umarım yanılmam... Harika bir abi olacağını söylüyor herkes, ben de buna inanıyorum. Bebek kuzenlerine davranışlarını görünce özellikle. Kardeşinden sonra da: Umarım anne-baba olarak bu dengeni ve düzenini bozmayız canımın içi. Umarım evdeki günlerinde sarılıp birlikte öğle uykusu uyumaya hala devam ederiz. Kitaplarını okumaya, special time dediğimiz vakit geçirmeye, son günlerde denediğimiz yogayı yapmaya.
Sevgi dolu bir abi olacağını biliyorum. Şimdiden oyuncak tavşanı Zeytin yapıp, alıp öpüyor, sarıyor, poposunu temizliyor, yatağına yatırıp yarım saat onunla sen de yatıyorsun. Bazen kardeşini, senin elinden alamayacağız gibime geliyor :) Etrafta emzirenleri görünce, meme olayı aklına geliyor. Ya da emzik gördün mü ağzına atıp bebek oldum diyorsun. Bazen yerde emekliyorsun. Bunları genelde okuldan öğreniyorsun, ya da sana Zeytin doğunca böyle yapacak diye anlattığımızdan. Kardeşinin ismini de beğenip benimsedin. Biz hala takma isimlerini kullandığımızda, bizi düzeltiyorsun. Kardeşinin ne kadar şanslı olduğunu söylüyoruz, senin gibi bir abisi olduğu için. Bazen onun da senin gibi olmasını diliyorum, az sinirlisi mümkünse :)  
En tatlı yaşlarındasın bebeğim. İlk göz ağrım... Geçen gün bana benimle evleneceğini söylüyordun :) 10 sene sonra hatırlatırım, dedim :) Tatlı hikayeler uyduruyorsun beraber oynarken, keşke her birini anlatabilsem, unutmasam...
İşte böyle güzel oğlum, yeni bir devir başlıyor yakında hepimiz için. Çekirdek ailemiz 4 kişilik oluyor ve kardeşini sevgiyle bekliyoruz hepimiz. Seni çok seviyoruz, ve emin ol bu sevgimiz bir nokta tanesi kadar bile eksilmeyecek bebeğimiz doğduğunda. Çünkü beni doğumdan çok seni evde bırakıp hastanede kalmak endişelendiriyor hala. İlk ayrı kalışımız olacak, o yüzden de ameliyat olmak istemiyorum ya... Bakalım, anneanne ve baba eminim yokluğumu hissettirmeyecekler sana.
Seni çok seven annen!...

8 Kasım 2014 Cumartesi

Kızımız Oldu 40 Hafta!

12. hafta ultrason tarihine göre 40 haftamız doldu gene...

Bir geç kalma daha vakası yaşıyoruz belki?

Bu yazıyı birkaç gün önceden hazırlıyorum. Belki kızımız, oğlumuz gibi bizi bekletmez umuduna kapılıp...

Sevgili kızım,
Seni heyecanla bekliyoruz... Anneanne geldi, yapraklar düştü, düşüyor. Sonbahar kışa dönüyor. Sağlıklı olmandan başka, ikimiz için de sağlıklı bir doğumdan başka bir dileğimiz yok.

Yarın da oğlum, 40 aylık oluyor. Birinin karnımdaki 40 haftası, öbürünün bu hayatta 40 ayı doluyor...


6 Kasım 2014 Perşembe

Gebelikte Hurma!

Hurma yemek iyi geliyormuş diye duydum. Günde 3-5 tane... Üstelik kan yapıyormuş. Doğum öncesi ve sonrası çok iyiymiş.

Yurtdışında hurma bulmak zor olur diye anneme sipariş ettim. Benden çok oğlum yiyecek nerdeyse :)

Ahududu çayının hapını da içiyorum aklıma geldikçe.

Adet tarihime göre 39. hafta bugün doldu. Ultrasona göreyse 39+5 bugün. Gelişine dair pek umudum yok. 61.5 kiloyum. Kaşıntılar devam ediyor, kasıklar da harita gibi oldu malesef...

Kasıklarımda gelip giden hafif ağrılar başladı. Nefes almam hala zorluyor bu nedenle diyemiyorum ki bebiş doğmaya hazır! Anneanne geldi. Hazır mıyız bilmiyorum; ama beklemek istemiyorum. Keşke bilebilsem sonucun ne olacağını ve ameliyatsa, kendi kendine başlamayacaksa doğum, şimdiden gidip kesilip çıkartabilsem seni. Bir işaret bekliyorum ne zaman geleceğine dair. Bana kalırsa sen de gecikeceksin gibi…