Aşılara Dair

Bugün rutin aşılara dair bir yazı okudum. Günümüzde bazı anneler, hatta bizzat tanıdığım insanlar, isteyerek ve bilerek çocuklarını aşılatmıyor. Sebebi, gereksiz yere çocuklara kimyasal madde verilmemesi. Ya da gereksiz yere mikrop verip hafif de olsa hastalanmasını istememek. Ya da herşeyi doğaya bırakmak, çocuk o hastalık mikrobunu kapınca kendi kendine antikor üretsin, hastalıktan kurtulsun, düşüncesi. Ya da canım eskidendi o difteri, boğmaca, günümüzde herşeyin çaresi var, diye bilinmesi. Ya da ben kendim aşı olamam ki, korkarım, küçücük bebeğe nasıl kıyarım, demesi.

Böyle düşünen bir annenin, çocuğunu aşılatmayan bir annenin başına gelenler için aşağıdaki linki tıklayın.
Keşke kızımı aşılatsaydım

Ben de oğlum 1o haftalıkken ilk aşısını vurulduğunda ve canı yanıp da ağladığında kendimi tutamadım. Gözlerimden yaşlar döküldü. Gene de aşı olması gerektiğini düşündüm hep.

Herkes kararında özgürdür; özellikle de anne olmaya karar vermiş ve bir canlı dünyaya getirmiş herkese sonsuz saygım var. Gene de bana göre bebeğimin aylarca acı çekmesi yerine ufak bir iğne deliğini ve birkaç günlük huysuzluğunu tercih ederim.

Resim: http://www.flickr.com/photos/150hp/5724298185/lightbox/