Bu ara ağlıyorum da ağlıyorum. Ota-boka derler ya o şekil. Sulugöz oldum çıktım.
İlk aylarda değil miydi bu durum? Bana gecikti mi bu sefer nedir?
Öte yandan uykusuzum sürekli. Oğlum geceleri uyanıyor bir kez. O su istese, üstümü ört dese, anne beni öp dese, çişim geldi dese ve hemen uyusa da ben ortalık aydınlanana dek yatakta dönüp duruyorum. 1'de kalktıysa da durum aynı, 3'te kalktıysa da. Gündüz uykularıyla arayı kapatmayı deniyorum. Ne kadar becerebilirsem?
Belki de arada bir oğluma karşı sabırsızlıklarımın nedeni de bu! Sürekli yorgun olmak, uykusuz olmak... Sonra da oturup ağlamak. Belki de ihtiyaç duyuyorum.
Eşime de kızgınım, kırgınım bu aralar. Biraz yalnız kaldım sanırım. Belki de böylesi daha iyi bu aralar.
İkinci trimester ilerledikce cok daha keyifli olacaktir eminim. Hepiniz bir geçis donemindesiniz; cok seyi acikliyor bu. Bir an once hep mutluluk göz yasi akitacak seyler yasamani dilerim :). Sevgiler
YanıtlaSil