8 haftadır birlikteyiz kızımla. Zaman hem çabuk hem yavaş geçiyor. Sanki hep bizimleymiş gibi bazen. Bazen de hamile olduğum günler geliyor aklıma. Doğduğunu, yanımda olduğunu görünce ferahlıyorum...
Tombik yanaklı kızım, her bebek gibi emmeyi ve kucağı seviyor. İlk haftalarda bitmek bilmeyen, bağırıp çağırdığı, dakikalarca susturamadığımız gaz sancıları oluyordu. Tek çare saç kurutma makinesiydi...
Oğlumun aksine, kızım uykuyu seviyor, şimdilik… Eğer aşırı yorulmamışsa, abisi evde yoksa, uykusu geldiğinde yatağına koyunca kendi uyuyor 30-40 dakika da olsa… Kucaktaysa, kangurudaysa veya yüzükoyun yatıyorsa bu süre daha uzun oluyor. Geceleri ilk uyuduğunda bazen 5-6 saat emmeden dayanıyor. O geceler erken yattıysam ne mutlu bana! (Genelde olmuyor, ya da dün geceki gibi kız yerine oğlan uyanıyor) Gecenin ikinci yarısında kendi yatağıma alıyorum. Böylece ikimiz de daha kolaya dalıyoruz uykuya sarmaş dolaş… Nerde oğlumdaki uyku düzeni, eğitimi?! Vakit olmuyor ki düzen tutturmaya, saat tutmaya...
Bu hafta elini emmeye başladı. 4. haftadan itibaren daha çok etrafa bakar, oğlumu gözleriyle takip eder oldu. 6 haftalıkken agu (auu) demeye, sesler çıkarıp bize yandan gülücük vermeye başladı. Çok tatlı, çok şirin birşey. Tombik olduğundan belki, lacivert-gri gözlerinden belki, dik dik açık kahve saçlarından belki. Gıdısı öyle tombul ve sarkık ki boynunun altını öpemiyorum :) Mis gibi değil, kusuk kokuyor hep. Bana mis geliyor gerçi :)
Kış bebeği olduğundan dışarı çıkmak, giyinmek-soyunmak zor. Ben her sokağa çıktığımda boğaz ağrısıyla eve dönüyorum. Arada bir ateşleniyorum; bu kızıma da yansıyor. Oğlum da okuldan eve virüs taşıyor tabii. Epey oldu kendimi canavar gibi sapasağlam hissetmeyeli :(
Oğlum, arada bir kardeşini mıncıklayıp, sıkıştırıp, kafa atıp, üzerine çıkmaya çalışsa ve ağlatsa da onu çok seviyor. Kimseyle göndermemize, hastaneye geri götürmemize karşı çıkıyor. Arada bir emziğini çıkarmaya, uyurken uyandırmaya kalkışınca öyle diyoruz. Bana veya babasına ‘Bırak kardeşimi anakucağına, yanıma gel’ dediği çok oluyor. Bunlar doğal şeyler…
Büyüyecekleri, beraber oynayacakları günleri görmeyi iple çekiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder