15 Kasım 2010 Pazartesi

İlk duyan...


Günlük beslenmem hamile kalmadan önceki beslenmeme göre oldukça kötü. Tabii bunun başlıca sebebi genelde gün boyu devam eden bulantılar. Çok şükür henüz kusmadım. 6. haftanın dolmasıyla başlayan bulantılar 8. hafta sabahına dek devam etti.



8. hafta sabahı uyandığımda ateşim diğer günlere göre oldukça düşük bir seviyedeydi. Midemin de kötü olmadığını farkedince telaşlandım. Gece kötü bir rüya görmüştüm. Tuvalete oturduğumda pedimde yoğun kan olduğunu farketmiş; ama nedense bu durum karşısında çok sakin kalmıştım. Hücre’deki rüyam çıkmıştı ya bu da çıkarsa diye moralim bozuldu. Dişlerimi fırçalarken de öğürmedim. Hatta günlerdir ilk defa kahvaltıyı ben hazırladım. Sofrada da iştahım fena değildi. İkinci dilimin yarısından itibaren kendimi kötü hissetmeye başladım ve yemeğe devam edemedim.



Günlerdir yakındığım bulantı aslında ne de güzel bir destek olmuş bana. Değerini bu sabah onu kaybedince anladım. Sabah saatlerinden itibaren yoğun kasık ağrıları da başlayınca iyice moralim bozuldu. Normalde bıçak saplaması gibi olan ve birkaç dakikayı geçmeyen ağrılar, bugün durmaksızın devam etmekteydi. Her tuvalete gidişim beni korkutuyordu.



Öğle arasında markete gittim muz almak için. Hergün yiyebildiğim midemi kaldırmayan nadir bir meyveydi. Markette canımın hiçbir şey istemediğini ve etraftan gelen kokulara dayanamadığımı görünce sevindim. Eskisi kadar yoğun olmasa da bu belirti iyiye işaretti. Bunu kutlamak için kızkardeşime “Teyze olabilme ihtimali olduğunu” mesajını yazdım. Gözlerinden yaşlar gelerek beni aradı. Onunla uzun uzun konuşmak bana moral verdi. Ben anneme söyleyene dek aramızda sır olarak kalacaktı bu müjdeli haber.



Bir de öyle güçlü bir belirtim var ki geceleri acıdan beni uyandıran; ama gülümseten göğüs ağrılarım. Kaybolmasın belirtilerim 12. hafta ultrasonuna dek...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder