Bebek erkek!

Sabah her ultrason ziyareti öncesi yaşadığım karın ağrısı ve heyecan beni uyutmadı. Hatta bir saat öncesinden hazırdım ta ki eşim saatin henüz erken olduğunu hatırlatana dek.

Hastanede biraz bekleme sonrası ilk olarak kalp tahkikinin yapılacağı odadaydık.  Gençten iki doktor iyice inceleyip notlar aldı. Bizse sadece kalbe bakıp bebeğimizi göremediğimizden ne olup bittiğini anlayamıyorduk. Sonunda biri “Merak etmeyin, herşey iyi görünüyor; ama uzman birini çağırıp onaylatmamız gerekir” diyerek odayı terketti. Diğeri bize bebeğin diğer organlarını az sonra asıl anomali ultrasonunda göreceğimizi; ama uzman doktor gelene dek bize bebeği gösterebileceğini söyledi. Tam cinsiyetine bakacaktık ki doktorlar içeri girdi.

Herşeyin yolunda olduğunu öğrendiğimiz kalp ultrasonu sonrası tekrar bir süre beklemeye devam ettik diğer heyecanlı çiftlerle birlikte. Bu arada yüzüm kıpkırmızı olmuş alev alev yanıyordum heyecandan olsa gerek. Nihayet beni çağırdılar. Buradaki doktor kafasından başlayıp, karnına, parmaklarına kadar tek tek herşeyi kontrol etti ve ölçümler yaptı. Burada da herşey yolunda gidiyordu. Gününde farklılık çıkar diyerek boyunu ölçmedi; ama kilosunu 345gr olarak hesapladı 20 hafta 5 günlükte. “Herşey normal gidiyor. Ben biliyorum; ama siz cinsiyeti öğrenmek istiyor musunuz?” deyince, eşim de ben de heyecanla evet diyerek atladık söze. Ekranda bir görüntü ayarladı ve bize döndü anladık mı diye. Bizden tepki göremeyince de, “Bakın bu bir bacağı bu da diğeri, ortada da, eee?” dedi. Erkeğe benziyordu; ama hayatımda ilk kez ultrasonda böyle birşey gördüğümden yanılma payım olduğunu bilerek eşime baktım. O da “Erkek mi?” deyince, doktor nihayet bildiniz anlamında “Erkek” dedi :) Beni tuvalate gönderdi döl yatağı boyumu ölçmek için. Cerviksin kapalı ve döl yatağının yeterince uzun olduğunu görünce, erken doğum ihtimalini %1 olarak verdi. Bir daha da buraya gelmemize gerek olmadığını, herşeyin iyi göründüğünü söyledi.

Elbette kocaman gülümsemelerle ayrıldık hastaneden. Beraber bir öğle yemeği yiyip oğlumuzdan bahsettik uzun uzun. Sonra hemen anne-baba-kardeş başta haberi dağıttık. Göbeğimin şeklinden ötürü annem ve kayınvalidem baştan beri erkeğe benziyor demelerine rağmen şaşırdılar. Dedeler ise erkek torun geliyor diye pek bir mutlu oldular, öyle ki bir ara acaba kız olsa bu kadar sevinmeyecekler miydi diye üzüldüm.

Eşim “oğlum benim” diye sevmeye başlarken karnımı, ben hala bana cinsiyetsiz sadece bir bebek olarak gelen bebeğime oğlum diyemiyorum. Bu kız olsaydı diye istediğimden değil, sadece sağlıklı olmasına öyle çok konsantre olmuşum ki cinsiyet henüz bana birşey ifade etmedi.

Ultrason aletini tekmelemesi dahil giderek daha belirgin olan hareketleri beni mutlu ediyor ve her hissedişimde gülümsüyorum, eşim de gözlerinin içi gülüyor diyor. Güzelleştiğime dair laflar da dönüyor aile ve arkadaş çevresinde. Bir de kilo almamı yavaşlatabilsem?