Bugün induction denilen olay için, yani yapay yollarla doğumu başlatmak için hastaneye gidiyoruz eşimle. Biraz heyecan var tabii ki. Evde kalan annelerimiz çok endişeli. Onları avutmak için kendi heyecanımızı bastırıyoruz. Öyle ya da böyle 2 kişi çıkıp 3 kişi döneceğiz eve diyerek.
Çantalarımızı sakince bir gece öncesinden tamamlamıştık zaten, eşim arabaya yerleştiriyor. Gözlerinden yaş düştü düşecek annelere el sallayıp yola koyuluyoruz koca göbeğimle. Yolda eşimle konuşuyoruz; trafik olursa doğuma yetişirken sancılar içindeyken ben neler yaparız diye planlamıştık önceden. Şimdi trafik olsa bile sorun değil, hala sancılar başlamadı ki 42. hafta dolsa bile!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder