Uff Olduk Gene!

Tam tatilden dönüp de evimize alıştık.
Tam tekrar kendi yatağında kendi başına uyumaya başladı.
Tam sabah, öğle ve akşam yemeklerini hapur hupur silip süpürdü.
Tam ben başka odadayken kendi başına yarım saat oynamaya alıştı.
Tam 'Angel' yani melek bir bebek oldu.
Tam 8-9 saat kesintisiz uyuyordu.
Tam gündüz uykularını düzene soktuk. Derken...

Derken, hasta oldu yavru kuşum. Yaz ortasında burnu akar, öksürür oldu. Ardından da 2 gün 2 gece ateş.

Dedim ki, geçen haftaki 1. yaş aşılarından ötürü mü? Üç aşı birden vuruldu;

• Pnömokok (PCV)
• Hib/Men C menenjit
• MMR (kızamık, kabakulak, kızamıkçık)

Aşıyı yapan hemşire oğlumun gözyaşlarına dayanamayıp çikolata ve kitap hediye etti. Önümüzdeki üç haftanın da biraz dertli geçebileceğini söylemişti. 'Kucak ister, iştahı kaçar, mızırdanır, anlayışlı olun' demişti. İlk haftanın sonunda ateş ve döküntü olabilirmiş. İkinci haftanın sonunda eklem ağrıları, bezeler ve boğaz ağrısı görülebilirmiş. Üçüncü haftanın sonundaysa yüzünün bir kısmı şişebilirmiş.

Ben de aşılara buldum bahaneyi. Sonradansa, geçen hafta görmeye gittiğimiz bir arkadaşımızın çocuklarının hasta olduğunu hatırladım. Ondan mı oldu yoksa derken, bir gün de hafif rüzgar yemiştik güneşli hava nasıl olsa diye dikkat etmeyip. Hepsi üstüste geldi, oğlumuz hasta oldu.

Geceleri 1-2 saatte bir kalkıp ağlar oldu.
Yatağına itiraz edip kucak ister oldu uyumak için.
İştahı kesildi, meme ister oldu tam da memeden kesmeye başlamışken ben.
Dizimin dibinden ayrılmaz oldu.
Mızmız, huysuz, sürekli yakınan, en ufak birşeye ağlayan bebek oldu.
Gece uykusunda dinlenemediği için sabahları uzun uyur, öğleden sonra uykusuna da itiraz eder oldu.

'Her hastalık bebeğin huyunu değiştirir' derler. Bozulan huyları düzeltmek için çabalayacağımız gün ve geceler bekliyor bizi. Haydi geçmiş olsun!

Resim kaynağı: http://www.flickr.com/photos/marosh/103066377/