Dün (18/01/2014) oğlumuzun ilk sınavı vardı.
Geçen sene kreş arama-sorma çalışmalarında yakınlarda sayılan bir özel okulu da ziyarete gittik. Okula bayıldık ve oğlumuzun ismini yazdırmak istedik. Gelgelelim meğer o okul kreş sınıfına dahi sınavla öğrenci alıyormuş.
Tabii 2.5 yaş sınavı nasıl birşey olur? Bilgimiz yok. Resim, müzik birşeyler yapacaklar heralde dedik. Çocuğu çalıştırmaya gerek yok. Bırakın istenilen belgeleri götürmeyi, neredeyse sınava bile geç kalıyorduk. Kendimiz hırslı olmadığımızdan çocuğumuzu da ya nasip diye yetiştiriyor gibiyiz. Bakalım?
Neyse, süper okulun girişinde 10 kadar çocuk ve ebeveynler toplandık. Genç bir bayan öğretmen geldi ve yerde trenlerle oynayan oğlumla konuşmaya başladı. İngilizce bilmediğini söyledim. Öğretmenin dediklerini oğluma Türkçe söyledi babası. Ardından, bayanın elini tuttu ve sınavın olduğu salona gittiler. Neredeyse geç kalıyorduk dedim ya, bizim oğlandan sonra başka bir çocuk daha vardı. Diğer hepsi o salona alınmıştı.
Diğer öğretmenler biz velileri başka bir odaya alıp çay, kahve, bisküvi ikram ettiler. Kimi veliler aralarında konuşup birbirlerine çocuklarını anlattı. Bizse, acaba içerde neler oluyor diye fikir yürütüyorduk.
İlk kez bir haftasonu, bir saatliğine dahi olsa oğlumuzdan ayrı kalmıştık. Nasıl da yabancı birinin elini tutup arkasına bile bakmadan gitti küçük maymun!
Salondan çıktıklarında bizler kapının önündeydik. Uykusu gelmiş bir yüz ifadesiyle, boş boş bakınıyordu etrafa. Kucakladım ve içerde neler olduğunu sordum. Elindeki Thomas treni bir çocuğun almaya kalktığını, o yüzden kavga ettiklerini anlattı. Sınav sonucunu nasıl etkiler bilmem?!
Oğlum şarkı söylediniz mi? Evet. Ne söylediniz? Şarkı. Resim yaptınız mı? Yapmadık. Yaptık yaptık. Başka ne yaptınız? Treni alan çocukla kavga ettik.
Görünüşe göre içerde neler olduğuna dair hiçbirşey öğrenemeyeceğiz. Belki büyüdüğünde hatırlarsan, anlatırsın :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder