Kızkardeşim hamile, 8 haftalık. Çok sevindim. epeydir uğraşıyorlardı. Esas mesele, biz de geçen ay bebek dansına başlamıştık. Ya tutarsa? Kızkardeşimi doğum zamanı göremezdim ve tabii minik, ilk ve tek yeğenimi de.
Oğlum çok bir deliydi son haftalarda. Çıldırttı beni. Ne ikincisi yahu deli miyim dedim...
Annem ikinciyi düşündüğümü öğrenince kafana huni takıp gezersin artık dedi. Bu tüm umutlarımı altüst etti. Hamile kalırsam sevinirim, kalmazsam da üzülmem diye düşündüm.
Bu olaylar üzerine birkaç gün önce eşimle tartıştık. Benim hormonlar ya regl ya da bebek dolayısıyla had safhada zaten. Ona ne oluyorsa? Üzerime gelmeden edemedi. Yangına körükle gitmek işte... Tartışma esnasında eşime bir de kalkıp ikinciyi yapalım diyoruz, diye söylendim.
Dedim ben manyak mıyım? Niye ikinci bebeği istiyorum ki. Zaten yeterince dert var başımda. Ne gerek var daha büyük bir derde?
Bu sabah regl oldum. Farkettim ki azıcık üzüldüm. Demek ki istiyormuşum ikinci bebeği, ne olursa olsun...
En doğurgan dönemimde, üstelik birkaç kez yapınca bebek dansını, acaba-lar gelmeye başladı aklıma:
- Acaba yaşımdan dolayı(36) sağlıklı yumurtam kalmadı mı?
- Acaba spermler yeterince sağlıklı mı? (Erkeklerde spermler zamanla kuvvetsizleşiyormuş)
- Acaba doğumda (acil epidural) rahimde, orda burda bir sorun mu oluştu?
Falan filan. Bakalım... Görüyorum ki iki numara için henüz pes etmeyeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder